Comezaba o século XX e o meu bisavó Ricado tiña uns trece anos. Como vivían na aldea e tiñan poucos cartos. O seu pai decidiu mandalo de aprendiz de boticario. Entón, meu bisavó colleu o tren para ir ao traballo na botica dun parente. E mentres estaba alí vivindo cos seus parentes coñeceu a un fogueteiro, e aprendeulle como se facían os foguetes.Un día os seus parentes, donos da botica, estaban a traballar no campo mentres Ricado atendía o negocio. De súpeto escoitouse un estourido, e ao pouco tempo achegouse un veciño e díxolle:
-Oes, semella que sae fume da botica!
Foron alí ás présas. Entraron e viron ao Ricardo tan campante cos cóbados enriba do mostrador e a testa apoiada nas mans.
-Pero...que pasou? -preguntáronlle.
-Nada! -respostou Ricardo.
Máis os pelos de punta e a cara negra dicían outra cousa.
Ricardo aproveitara que estaba só na tenda para tentar facer un experimento:o foguete que lle ensinaran. Colleu os ingredentes, e moita pólvora; pero como non tivo ollo estouroulle.
Abonda dicir que aquí rematou a súa carreira de boticario. Mandárono para a casa. Todo o que lle aconteceu despois, xa é outra hitoria.
Recollido por Irene Barreiro Estévez de 5ºA
Informante: Ignacio de Crecente
-Oes, semella que sae fume da botica!
Foron alí ás présas. Entraron e viron ao Ricardo tan campante cos cóbados enriba do mostrador e a testa apoiada nas mans.
-Pero...que pasou? -preguntáronlle.
-Nada! -respostou Ricardo.
Máis os pelos de punta e a cara negra dicían outra cousa.
Ricardo aproveitara que estaba só na tenda para tentar facer un experimento:o foguete que lle ensinaran. Colleu os ingredentes, e moita pólvora; pero como non tivo ollo estouroulle.
Abonda dicir que aquí rematou a súa carreira de boticario. Mandárono para a casa. Todo o que lle aconteceu despois, xa é outra hitoria.
Recollido por Irene Barreiro Estévez de 5ºA
Informante: Ignacio de Crecente
Nenhum comentário:
Postar um comentário