Habia unha vez unha raposa que tiña sona de ser moi... moi... lista .
Normalmente as raposas son moi listas, pero a esta, sobre todo, ninguén fora quen de enganala nunca.
Un dia,unha aguia e algúns paxaros máis que estaban reunidos deron en argallar de ver quen seria o guapo capaz de enganar á raposa.
Primeiro falou a aguia, e dixo:
- Veña, pois eu animome a ver se a convenzo dunha cousa.
Asi foi que... daquela achegouse a ela e dixolle:
- Ei, raposa! Non sei se sabes que van ser as vodas no ceo
¿Non quererías vir?
Vanse celebrar no pico do campanario da igrexa.
A raposa contestou:
- Pero, aguia... eu non che son capaz de chegar até alí!
E retrucoulle a aguia
- Non sexas caguichas, muller!
Se ti queres vir: sobe enriba miña e lévote eu!
A raposa preguntou:
- Oíches, non me estarás enganando?
E contestoulle a aguia, moi seria:
- Eu nunca enganei a ninguén, sempre dixen a verdade.
A raposa, xa máis interesada en participar, seguiu preguntando:
- E logo... que vai haber?
A aguia, moi argalleira, e sabendo que a raposa picara no anzol, seguiu largando:
- Pois sei que caciñan unha aguia e un corvo, e vai haber galiñas e pitos, doces e tartas.Vaiche haber comida a esgalla!
Tanto comvenceu a aguia na raposa, e tan ben lle puxo o conto que finalmente aceptou o convite:
- Vale, de acordo. Daquela levasme ti, nonsi?
A aguia satisfeita contestou :
- Si , claro que te levo!
Ti ponte enriba miña e eu levote ata o cume do campanario .
E asi o fixo a raposa.
Resulta que chegaron ao alto do campanario e alí non habia nadiña de nada. Cando a raposa baixou do lombo da aguia esta berrou satisfeita:
- Ai, raposa! Ti serás moi lista pero…viches? Enganeite
Non hai voda nin tal nada! Asi que agora a ver como te amañas para baixar, que eu marcho sen ti.
A coitada da raposa, comezou a albiscar para un lado e para o outro…Pero, claro, o campanario estaba moi alto e se se chimpaba dende aquela altura, de certo que se mataría.
Asi que decidiu agardar, por ver se alguén, véndoa alí enriba tan soíña, sentia mágoa dela e axudábaa a baixar.
E sorte que asi foi:
Ao pouco pasou por ali un paxaron moi grande que tivo pena dela e dixolle:
- Veña, vén que te baixo!
Cando xa voaban cara abaixo, a raposa ia dicindo
- SE DESTAS ME SALVO E NON MORRO,
AS VODAS DO CEO NON VOLVO!
Gabriela Seijas Vijande
5ºB EI
Normalmente as raposas son moi listas, pero a esta, sobre todo, ninguén fora quen de enganala nunca.
Un dia,unha aguia e algúns paxaros máis que estaban reunidos deron en argallar de ver quen seria o guapo capaz de enganar á raposa.
Primeiro falou a aguia, e dixo:
- Veña, pois eu animome a ver se a convenzo dunha cousa.
Asi foi que... daquela achegouse a ela e dixolle:
- Ei, raposa! Non sei se sabes que van ser as vodas no ceo
¿Non quererías vir?
Vanse celebrar no pico do campanario da igrexa.
A raposa contestou:
- Pero, aguia... eu non che son capaz de chegar até alí!
E retrucoulle a aguia
- Non sexas caguichas, muller!
Se ti queres vir: sobe enriba miña e lévote eu!
A raposa preguntou:
- Oíches, non me estarás enganando?
E contestoulle a aguia, moi seria:
- Eu nunca enganei a ninguén, sempre dixen a verdade.
A raposa, xa máis interesada en participar, seguiu preguntando:
- E logo... que vai haber?
A aguia, moi argalleira, e sabendo que a raposa picara no anzol, seguiu largando:
- Pois sei que caciñan unha aguia e un corvo, e vai haber galiñas e pitos, doces e tartas.Vaiche haber comida a esgalla!
Tanto comvenceu a aguia na raposa, e tan ben lle puxo o conto que finalmente aceptou o convite:
- Vale, de acordo. Daquela levasme ti, nonsi?
A aguia satisfeita contestou :
- Si , claro que te levo!
Ti ponte enriba miña e eu levote ata o cume do campanario .
E asi o fixo a raposa.
Resulta que chegaron ao alto do campanario e alí non habia nadiña de nada. Cando a raposa baixou do lombo da aguia esta berrou satisfeita:
- Ai, raposa! Ti serás moi lista pero…viches? Enganeite
Non hai voda nin tal nada! Asi que agora a ver como te amañas para baixar, que eu marcho sen ti.
A coitada da raposa, comezou a albiscar para un lado e para o outro…Pero, claro, o campanario estaba moi alto e se se chimpaba dende aquela altura, de certo que se mataría.
Asi que decidiu agardar, por ver se alguén, véndoa alí enriba tan soíña, sentia mágoa dela e axudábaa a baixar.
E sorte que asi foi:
Ao pouco pasou por ali un paxaron moi grande que tivo pena dela e dixolle:
- Veña, vén que te baixo!
Cando xa voaban cara abaixo, a raposa ia dicindo
- SE DESTAS ME SALVO E NON MORRO,
AS VODAS DO CEO NON VOLVO!
Gabriela Seijas Vijande
5ºB EI
Nenhum comentário:
Postar um comentário